“Een goed contact heb ik met mijn moeder. We wonen naast elkaar en we zijn er voor elkaar. Toch kan mijn moeder zeer dominant zijn. Onderwijl ben ik in de veertig. Ik betrap mezelf erop, dat ik als een klein kind deed wat mijn moeder zei. Terwijl ik zo de behoefte had om zelf keuzes te kunnen maken betreft mezelf en mijn gezin. Therapie heeft me op dat gebied volwassen gemaakt. In meerdere sessies heb ik getekende situatie na gespeeld. Daarin waren Rianke en ik om de beurt mijn dominante moeder. Ik kreeg op deze manier de ruimte om alles tegen mijn moeder te uiten. Wat een verademing was dat keer op keer.”

“Opruimen was nooit mijn ding. Ik zag in alles mogelijkheden. Om een leefbare woning te behouden ruimde mijn man op wanneer ik niet thuis was, want anders haalde ik het gewoon weer uit de prullenbak. Toen we verhuisplannen hadden kreeg ik het Spaans benauwd bij het idee, dat spullen niet mee konden. Dat was een reden voor mij om hulp te gaan halen voor deze situatie. Heel wat tekeningen heb ik gemaakt met elke keer weer een ontdekking. Hoewel ik al lang niet meer thuis woonde bleek ik onbewust nog steeds te anticiperen op de gewoontes en behoeftes van mijn ouders. Ik heb tijdens de therapie geleerd mijn eigen gewoontes in ere te herstellen. Opruimen hoeft mijn man niet meer alleen te doen.”

“Als vrijgezel ging ik al jaren door het leven. Ik probeerde op verschillende wijze in contact te komen met mannen. Het gaf leuke ontmoetingen, maar niet tot een relatie. Op een bepaald moment vroeg ik me af wat er mis met me was. Ik ben toen in tekentherapie gegaan. Stap voor stap werkten we aan mijn doel. Zo ontdekte ik gaandeweg, dat verlies in mijn jeugd mijn zelfredzaamheid mij op de been hield. Het werd een manier van leven en legde een stempel op mijn houding naar mannen. In de sessies daarna zijn we aan mijn houding gaan werken. Intussen woon ik samen dankzij de therapie.”